قال علی - علیه السلام -:
اقرب ما یکون العبد من الله اذا سجد؛
نزدیکترین چیزی که بنده را به خدا نزدیک میکند سجده است.
(بحارالانوار، ج 82، ص 233)
کان موسی بن جعفر - علیه السلام - یسجد بعد ما یصلی فلا یرفع رأسه حتی یتعالی النهار؛
امام موسی کاظم (ع) بعد از نماز صبح به سر سجده میگذارد و تا برآمدن خورشید در میان آسمان سر از سجده برنمیداشت.
(المحجة البیضاء، ج 1، ص 345)
والذین یبیتون لربهم سجداً و قیاماً؛
کسانی که شب را برای پروردگارشان در حال سجده و قیام بیتوته میکنند.
(سوره فرقان، آیه 64)
روی ابان بن تغلب:
انه عد علی الصادق - علیه السلام - فی الرکوع و السجود ستین تسبیحة؛
ابان بن تغلب تسبیح امام صادق (ع) را در رکوع و سجودش شماره کرد، که شصت تسبیح بود.
(بحارالانوار، ج 85، ص 109)
و اوحینا الی موسی و اخیه ان تبوء القومکما بمصر بیوتاً و اجعلوا بیوتکم قبلة اقیموا الصلوة و بشرالمؤمنین:
و به موسی و برادرانش وحی کردیم که برای قوم خویش خانههایی را در سرزمین
مصر انتخاب کنید و خانههایتان را مقابل یکدیگر (و متمرکز) قرار دهید و
نماز را برپا دارید و به مؤمنان بشارت ده (که سرانجام پیروز میشوید.).
(سوره یونس، آیه 87)
عن ابی عبدالله - علیه السلام - قال:
لا تکرهوا الی انفسکم العبادة؛
از روی بیمیلی به عبادت نپردازید (که در این صورت از عبادت دل زده میشوید).
(اصول کافی، ج 3، ص 129)
قال الحسن - علیه السلام -:
ما کان اعبد من فاطمة الزهراء - سلام الله علیها - کانت تقوم حتی تتورم قدماها؛
عابدتر از فاطمه زهرا (س) در دنیا نبوده است. آن قدر به نماز میایستاد که پاهایش ورم میکرد.
(بحارالانوار، ج 43، ص 75)
قال علی - علیه السلام -:
العبودیة خمسة اشیاء: خلاء البطن، و قرائة القران، و قیام اللیل، و التضرع عند الصبح و البکاء من خشیة الله؛
بندگی بر پنج رکن استوار است:
1 - خالی ساختن شکم (ازحرام)؛
2 - قرائت قرآن؛
3 - شب زنده داری؛
4 - زاری و راز و نیاز صبحگاهان؛
5 - گریه از خوف خدا؛
(مستدرک الوسائل، ج 2، ص 294)
قال رسول الله - صلی الله علیه و آله -:
من اتی بما افترض الله علیه، فهوا من اعبد الناس؛
کسی که تکالیف واجبش را انجام دهد، از جمله عابدترین مردم است.
(بحارالانوار، ج 77، ص 45)
قال الرضا - علیه السلام -:
اول عبادة الله معرفته و اصل معرفة الله توحیده؛
نخستین گام در عبادت حقیقی، شناخت خداوند است و اساس شناخت خدا، به یگانگی خواندن او است.
(عیون اخبارالرضا، ج 1، ص 12)
جزای تارکین نماز جماعت
زریق گوید شنیدم امام صادق (ع) می فرماید :به امیرمومنان علی (ع) خبر رسید که در کوفه گروهی از همسایگان مسجد در
نماز جماعت شرکت نمی کنند فرمود : یا در نماز جماعت با ما شرکت کنند و یا
از ما جدا شوند و همسایه ما نباشد و همسایه آنها نمی شویم .
باز زریق
گوید شنیدم امام صادق (ع) می فرماید : نماز مرد (انسان) در منزلش معادل 24
نماز است در حالی که نماز جماعت در مسجد 48 برابر بیشتر است . یک رکعت نمازدر مسجد الحرام مساوی هزار رکعت نماز در سایر مساجد است. نماز در مسجد
فرادا 24 نماز محسوب می شود در حالی که نماز فرادا در منزل بی فایده است
(به نسبت نماز در مسجد) و به سوی خدا بالا نمی رود . کسی که از مسجد
رویگردان باشد ودر خانه نماز جماعت بخواند نمازی برای او و مامومین او نیستمگر این که علتی مانع نرفتن به مسجد باشد .
و باز زریق گوید از امام
جعفر صادق (ع) شنیدم که می فرماید : به امیرمومنان علی (ع) خبر رسید که
گروهی به مسجد نمی آیند او خطبه خواند و فرمود : گروهی با ما در مسجد حضور
نمی یابند پس با ما نخورند و نیاشامند و ازدواج ننمایند و مالی از ما
نگیرند مگر این که در نماز جماعت شرکت کنند و نزدیک است که دستور دهم خانه
هایشان را بر سرشان آتش بزنند مگر این که دست بردارند .
و فرمود (با تارکین نماز جماعت) مسلمانان نخورند و نیاشامند و ازدواج نکنند تا موقعی که به جماعت مسلمان حضور یابند .